Do 1979 r. w parterze obecnego muzeum mieściła się apteka, której właścicielem oraz pracownikiem był Jerzy Dunin-Borkowski.

Aby nawiązać do profesji patrona, farmaceutyki, lada w holu została otoczona podświetlaną falbaną z brązowego poliwęglanu. Materiał ten ma przypominać ciemne szkło butelek aptecznych, które również znajdują się wśród muzealnych zbiorów. Falbana została powielona we wnętrzu w większej skali, jako forma, którą przyjęły pojedyncze ściany. Do wykończenia falowanych ścian został wykorzystany tynk dekoracyjny w formie betonu woskowanego. Ściany zostały
zaprojektowane z otynkowanych giętych płyt g-k na metalowym stelażu. Płyty tworzą półkola o średnicy 30 cm naprzemiennie wklęsłe i wypukłe, tworząc efekt fali.

W ramach projektowanej koncepcji hol został
powiększony, a komunikacja rozplanowana w sposób łatwo dostępny dla użytkowników, również niepełnosprawnych.
Głównym atutem miejsca stała się zaprojektowana podświetlana lada, która swoim wyglądem nawiązuje do farmaceutyki,
czyli profesji założyciela Muzeum.