Projekt składa się z dwóch kontrastujących ze sobą brył: Poziomy, przeszklony pawilon został zaprojektowany z myślą o kontemplacji doliny i otaczających ją gór – to lekka platforma unosząca się nad ziemią, wsparta na stalowej, rytmicznej strukturze, która minimalizuje wpływ obiektu na teren. W przeciwieństwie do lekkiej, poziomej bryły pawilonu, masywna, pionowa forma zakotwicza całą kompozycję, nadając jej solidny i stabilny charakter. To połączenie lekkości i masy nie tylko odpowiada na wymagania funkcjonalne i konstrukcyjne, ale także wzbogaca odczucia przestrzenne.

Do domu prowadzi ścieżka schodzącą w dół – podróż zaczyna się od zewnętrznych schodów wykutych w terenie, które prowadzą do głównego przedsionka. To pomieszczenie otwiera się na przeszklone atrium, które akcentuje otaczający krajobraz, pozwalając, by natura pozostała głównym punktem uwagi. Wspólnie, sala i atrium tworzą serce kompozycji – centralną przestrzeń, która oddziela i łączy dwie główne funkcje domu:

Z jednej strony, dzienna część domu – przestronne, pełne światła pomieszczenie, w którym znajdują się kuchnia, jadalnia i salon, otwierające się na krajobraz przez duże przeszklenia oraz taras, który prowadzi naturalnymi kamiennymi schodami do basenu poniżej. Z drugiej strony, prywatne skrzydło nocne, które mieści dwie sypialnie, każdą z własną łazienką i widokiem na korony drzew. Elewacja skierowana w stronę wzgórza pozostaje zasłonięta, pokryta ciągiem szaf i przestrzeni do przechowywania, pełniąc rolę osi funkcjonalnej oraz bariery termicznej.

Druga bryła, która zakotwicza dom w zboczu, pełni podwójną rolę. Lewa część wznosi się niczym wieża, w której znajduje się garaż oraz przestrzeń na piętrze, mogąca pełnić rolę studia lub przestrzeni wypoczynkowej. Prawa część natomiast skrywa apartament gościnny, usytuowany tuż przed wejściem do głównej części domu, zapewniając gościom prywatność i niezależność.

To dom, który zaprasza do refleksji i kontaktu z naturą, oferując zróżnicowane doświadczenia przestrzenne w miarę przechodzenia między przestrzeniami bardziej dostępnymi a tymi bardziej prywatnymi, od uporządkowanych do organicznych, od ziemi ku niebu.

Celebrując lekkość, kontrast i wrażliwość na otoczenie, projekt pokazuje, jak współczesna architektura może współistnieć z surowym terenem, nie dominując nad nim – jest to decyzja architektoniczna, która łączy powściągliwość z ekspresją.